ਗ਼ਜ਼ਲ
ਮਨ ਦੇ ਬੰਦ ਦਰਵਾਜ਼ੇ, ਨਹੀਂ ਸ਼ੁਆਵਾਂ ਅੰਦਰ।
ਲੋਕੀਂ ਵਸਦੇ ਮਨ ਦੀਆਂ ਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਦਿਖ਼ਦੇ ਲੋਕ ਆਸਾਨ ਮਗ਼ਰ ਹਨ ਗੁੰਝਲ਼ਾਂ ਵਾਲ਼ੇ,
ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਲੁਕਾਉਂਦੇ ਸ਼ੁੱਭ ਇੱਛਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਬੰਦੇ ਨੇ ਕੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ,
ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਘੁਲ਼ੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੈਨ ਹਵਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਮੈਲ਼ੀ ਹੋ ਗਈ ਗੰਗਾ ਬੰਦਿਆ ਤੇਰੇ ਕਾਰਨ,
ਜੋ ਵਸਦੀ ਸੀ ਸ਼ਿਵ ਜੀ ਦੀਆਂ ਜਟਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਅੱਜ ਕੱਲ ਯੋਗ਼ੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੇ ਯੋਗ਼ੀ ਨਹੀਂਓਂ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ਼ ਤਪੱਸਵੀ, ਮਨ ਖ਼ੜਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਉਹ ਸੁੱਖ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਨਾ ਸਾਨੂੰ ਮੁੜ ਕੇ ਜੁੜਿਆ,
ਜੋ ਜੁੜਿਆ ਸੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਸਾਲ ਕੁ ਪਿੱਛੋਂ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ਧਾਗਾ ਬਾਂਹ 'ਤੇ,
ਪਿਆਰ ਦੀ ਏਹੀਓ ਸੀਮਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਛੱਡ ਆਏ ਹਾਂ ਕਿੱਡੀ ਦੂਰ ਉਮਰ ਦੇ ਪੈਂਡੇ,
ਕਿੰਨੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਛੱਡ ਆਏ ਹਾਂ ਰਾਹਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਏਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਸੂਰਜ ਲੁਕਦਾ ਛਿਪਦਾ ਰਹਿੰਦਾ,
ਧੁੰਦ ਵਿਚ ਕਦੇ ਗ਼ੁਆਚੇ ਕਦੇ ਘਟਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਥੱਕ ਚੁੱਕਿਆ ਹਾਂ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸੰਗਰਾਮ ਲੜਦਿਆਂ,
ਕਰਨ ਦੇਹ ਹੁਣ ਆਰਾਮ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਗੱਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ ਤੇਰਾ ਘਰ ਜਾਂ ਮੇਰਾ ਘਰ ਹੈ,
ਤੂੰ ਵਸਦਾ ਏਂ ਸੱਜਣਾ ਸਾਡਿਆਂ ਸਾਹਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਅੱਜ ਕੱਲ ਲੋਕੀਂ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਬੱਝਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ,
ਕੀ ਰੱਖ਼ਿਆ ਹੈ ਕਹਿੰਦੇ ਚਾਰ ਕੁ ਲਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਗ਼ਮ ਨੂੰ ਅੰਦਰੇ ਹੀ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਆਦਤ ਉਸ ਨੂੰ,
ਖ਼ਿੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਮੇਰਾ ਸਨਮ ਖ਼ਿਜ਼ਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਜਿੱਥੇ ਵਸਦੈਂ, ਵਸਦਾ ਰਹਿ ਤੂੰ ਸੁਹਿਣਆਂ ਸੱਜਣਾ,
ਤੂੰ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਸਾਡੀਆਂ ਸਦਾ ਦੁਆਵਾਂ ਅੰਦਰ।
=ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਪਏ ਨੇ,
ਲੈ ਆਵਾਂ ਜਦ "ਸਾਥੀ" ਮਨ ਦੇ ਜਾਵਾਂ ਅੰਦਰ।
No comments:
Post a Comment